praecursātor , ōris, m. (*praecurso), der Vortraber, Plur. = der Vortrab, Amm. 16, 12, 8.
praecursor , ōris, m. (praecurro), der Vorläufer, ... ... eig.: A) als milit. t. t., praecursores, der Vortrab, die Vorhut, Liv. 26, 17, 16. – B ...
praecursus , ūs, m. (praecurro), das Vorherlaufen, Vorherkommen, praecursu etesiarum, ehe die Etesien wehen, vor den Etesien ... ... Luc. 5. § 109: terrorem meum mittam in praecursum tuum, zu deinem Vortrab, Vulg. exod. 23, 27.
agmen , minis, n. (v. ago; vgl. altind ... ... in schiefer Schlachtordnung aus der Flanke marschierend, Curt.: agm. primum, der Vortrab, die Vorhut, Spitze (des Heeres auf dem Marsche), Caes.: agm. ...
... Plin. – partit., agmen, Vortrab, Caes. u.a.: provincia, der vorderste Teil der Pr ... ... ) successisset, Liv. 10, 14, 17: equites in primo (im Vortrab) late ire iubet, Sall. Iug. 68, 4: prima legio ...
alībī , Adv. (alius u. ibi), 1) anderswo ... ... Liv.: alibi primum, alibi postremum agmen, alibi etc., an einem Orte der Vortrab, am andern... am dritten usw., Liv.: hic segetes, illic veniunt felicius ...