venter , tris, Genet. Plur. trium, m. (vgl. ahd. wan [a] st, der Wanst), der Bauch, Leib, I) eig.: a) übh.: venter summus, imus, Cels.: foedus atque olidus venter, ...
omāsum , ī, n., Rinderkaldaunen, Hor. ep. 1 ... ... 8, 180 (wo Detl. u. Mayh. omassum): pingui tentus omaso, dickwanstig, Hor. sat. 2. 5, 40.
pantex , icis, m. (Priap. 83, 28), gew. Plur. pantices, der Wanst, die Gedärme, Nov. com. 91. Plaut. Pseud. 184. Verg. catal. 5, 31. Mart. 6, 64, 19. ...
... Gegend des Nabels, der Schmerbauch, Wanst der Tiere, abdomina thunni, Lucil.: bes. des Schweines ... ... de ben. 7, 26, 4: moecho hoc abdomen adimere, den wüsten Wanst (= die Hoden), Plaut. – / abdumen geschr. bei Charis ...
popa , ae, m. ( zu coquo), ein Opferdiener, ... ... u.a. – v. Schmerbauch solcher Popen übtr., popa venter, fetter Wanst, Pers. 6, 74. – / Als fem., Philenia popa de ...
diffūsus , a, um, PAdi. m. Compar. (v ... ... Plin. ep. – glans iligna suem facit angustam (schmal), querna diffusam (breitwanstig), Plin. – II) übtr.: ius civile, quod nunc diffusum ...
quadrātus , a, um (quadro), viereckig, I) ... ... , wohlgebaut, untersetzt (Ggstz. gracilis, schmächtig, obesus, dickwanstig), statura, von mittlerer Größe, Suet.: corpus, Cels.: bos, canis ...
aquāliculus , ī, m. (Demin. v. aqualis), eig. »ein kleines Wassergefäß«; dah. I) der Magen, ... ... (s. Schuch Apic. 7, 289). – II) der Unterleib, Wanst, Pers. 1, 57.