Aebūtius , ī, m., ein röm. Familienname; dah. Aebūtius , a, um, äbutisch, eines Äbutius, lex, Cic. u.a.
ex-abūtor , abūsus, abūtī, gehörig benutzen, quo temporis spatio exabusus, Amm. 25, 7, 8.
īnsolenter , Adv. (insolens), ungewöhnlich, I) wider ... ... A) in der Rede, auffallend übertrieben, eis festivitatibus insolentius abuti, Cic. or. 176. – B) im Benehmen, über Gebühr ...
intemperanter , Adv. (intemperans), a) maßlos, ohne Mäßigung, ohne Maß im Benehmen, ungebührlich, unbesonnen, schrankenlos, ungestüm, int. abuti et otio et litteris, Cic.: intemperantius sequi, Liv.: intemperantius opibus suis uti ...
... in gutem Sinne: in prologis scribundis operam abutitur (sc. poëta), wendet alle Mühe auf, Ter.: tecum hoc ... ... / Passive: ab rege abutamur, Varr. bei Prisc. 8, 16: abuti, Val. Max. 8, 1. abs. 3. Ven. Fort. ...
3. ā , ab , abs , Praep. m. ... ... Sinne des Abweichens, absonus, abtönend; u. selbst in abuti, abnutzen. / Arch. Nbf. af (s. ...
rēgnum , ī, n. (rex), die Königsgewalt, Königsherrschaft ... ... bei Trinkgelagen, Hor. – sub regno tibi esse omnes animi partes, Cic.: abuti ad omnia atomorum regno et licentiā, Cic. – b) im üblen Sinne ...
propero , āvī, ātum, āre (properus), I) intr. vom ... ... domum pervenire properaret, Caes.: ductus odio properavit rem deducere in iudicium, Cic.: divitiis abuti per turpitudinem properabant, Sall.: m. Nom. u. Infin. Pass ...
prīvātim , Adv. (privatus), ohne Beziehung zum Staate, als ... ... .: a) übh.: pr. alqd gerere, Cic.: eloquentiā privatim et publice abuti, Cic.: si pr. mandasset, Cic.: publice privatimque petere, Caes.: nulla ...
immodicē , Adv. (immodicus), unmäßig, ohne Maß u. ... ... , Liv.: immodice immodesteque gloriari Hannibale victo ab se, Liv.: insolenter et imm. abuti indulgentiā populi Romani, Liv.: imm. sibi arrogare eloquentiam, im Übermaß, ...
mendācium , iī, n. (mendax), I) etwas Erdichtetes ... ... .: hoc mendacio defungi, Cael. in Cic. ep.: de alqo libero mendacio abuti, frischweg lügen, Liv.: in aliquo impudenti mendacio delitescere, sich stecken ...
turpitūdo , inis, f. (turpis), die Häßlichkeit, häßliche ... ... publicae turpitudinem! Cic.: quanta erit turpitudo, quantum dedecus, Cic.: divitiis per turpitudinem abuti, Sall.: esse turpitudini, Nep.: maximam turpitudinem suscipere vitae cupiditate, Cic.: nullā ...
fēstīvitās , ātis, f. (festivus), I) objekt., ein ... ... festivitates = καλλωπίσματα, Aufputz, Zieraten der Rede, iis festivitatibus insolentius abutitur, Cic. or. 176: festivitates inscriptionum, prunkvolle Inschriften, Gell. praef. ...
dēditīcius , a, um (deditio), der sich auf Gnade und ... ... (Gefangenen), Caes. – Holofernem cupido incessit dediticiae (der Gefangenen) corpore abuti, Sulp. Sev. chron. 2, 16, 3.