accītus (adcītus), Abl. ū, m. (accio), das Herbeirufen ... ... Ruf, die Vorladung, m. subj. Genet., accitu istius, Cic. Verr. 3, 68: cari genitoris, Verg. Aen. 1 ...
caccitus , ī, m., v. einem schönen Knaben, etw. ein wahrer Ganymed, Petr. 63, 3 codd. u. B.
3. ā , ab , abs , Praep. m. ... ... (s. Müller zu Liv. 1, 27, 4), ab Alba accitus, Liv. – Dah. ab alqo (bes. a me, a ...
venio , vēnī, ventum, venīre (βαίνω ... ... C. bringen, Sall. – m. Ang. wem? novus exercitus domo accitus Etruscis venit, Liv. 9, 33, 2 (vgl. unten no. ...
ostentātio , ōnis, f. (ostento), I) das Zeigen ... ... -den-Tag-Legen, Kundgeben, Offenbaren, cognomen Imperiosi ab ostentatione saevitiae accitum, den ihm seine unverhohlene Unbarmherzigkeit zuzog Liv.: orsus hinc a pietatis ostentatione ...