additāmentum , ī, n. (addo), die Zugabe, ... ... , Sen. ep. 17, 8: v. Pers., Ligus, additamentum inimicorum meorum, Cic. Sest. 68: pauci senatorii (homines), additamenta factionis, Ps. Sall. de rep. 2, 11, ...
tornus , ī, m. (τόρνος), ... ... Vitr. u. Plin.: torno rasile buxum, Verg.: pocula, quibus torno facili superaddita vitis, Verg.: torno teritur vitrum, Plin. – II) bildl.: angusto ...
inōrnātē , Adv. (inornatus), schmucklos, dicere, Cornif. rhet. 4, 42: multa nova sunt addita, ut arbitror, non inornate, Fronto epist. ad am. 14. p. 183, 19 N. – Compar., res inornatius scribere, Fronto ad Verum ...
ad-dēnseo , ēre, u. ad-dēnso , āre, ... ... Aen. 10, 432. – Pass., sich verdicken, aquam radice eā additā addensari, Plin. 20, 230. – Dep.-Form addensari, Plin. 20 ...
ad-do , didī, ditum, ere, I) beitun, beigeben ... ... dies ad remp. gerendam, Cic.: addito tempore, mit der Z., Tac.: additā aetate, mit den Jahren, Plin. – c) zu etwas Gesagtem ...
1. manus , ūs, f. (griech. μάρη, ahd ... ... manu cultae, künstlich gezogene, Fronto: urbs manu munitissima, Cic.: postea credo additas moles manuque adiutum, ut etc., und es sei durch die Kunst nachgeholfen, ...
claustrum , ī, n. (claudo), der Verschluß, ... ... Labyrinth, Sen. poët.: claustra undae, das sperrende Wasser, Sil.: Lucrino addita claustra, Verg.: venti circum claustra (Bergwände) fremunt, Verg.: suis claustris ...
conversio , ōnis, f. (converto), die Bewendung, I) ... ... – circuitus enim solis orbium V et LX et CCC, quartā fere diei parte additā, conversionem conficiunt annuam, Jahresumlauf, Cic.: alterum (genus siderum) continuas conversiones ...
spatiōsus , a, um (spatium), I) von großem Umfange, ... ... Ov.: vox, langes Wort, Quint.: duodecim clepsydris, quas spatiosissimas acceperam, sunt additae quattuor, Plin. ep. – 2) weit, umfassend, magna et ...
interpositio , ōnis, f. (interpono), I) das Dazwischensetzen ... ... übh.: una, Cic. ep. 16, 22, 1: ›alituum‹ per interpositionem additā u protulit Virgilius VIII (= 8, 27), Prisc. 7, 80. – ...