assentātio (adsentātio), ōnis, f. (assentor), das unablässige Beistimmen, I) ... ... amicitiis pestem esse maiorem, quam adulationem, blanditiam, assentationem, Cic.: perdidit illum istaec adsentatio, Plaut. Bacch. 411: quorum (regum) opes saepius assentatio quam hostis evortit ...