Graeca , ae, f., s. Graecī.
prae-cano , cecinī, ere, I) vorhersagen, weissagen, Tert. adv. Iud. 10 extr. u. de idol. 15. – II) einer Zauberei vorgreifen, eine Zauberei vorher unschädlich machen, Plin. 29, 69. – / Klass. ...
laecasīn , nach Friedländer entstellt aus λειχάζειν, lecken, im obszönen Sinne, frigori laecasin dico, Petron. 42, 2.
caecātor , ōris m. (caeco) der Blender, viventis aquae, der Verstopfer des Borns, Paul. Nol. carm. 24, 618.
faecātus , a, um (faex), aus Hefe gemacht, -gepreßt, vinum, Cato r. r. 153.
... treffen, -gebrauchen, sich hüten, nunc praecaveo, Plaut.: providens et praecavens, Cic.: dare exemplum praecavendi, Tac.: praec. nihil (in ... ... Cic.: quod (was) necessarium est praecavere, Quint.: quae cavenda praecavit, Apul. – res ... ... Cic.: quod a me ita praecautum... est, Cic.: praecauto opus est, es ist Vorsicht nötig, ...
prae-canto , (āvī), ātum, āre, durch Zaubersprüche ... ... , segnen, alqm, Marc. Emp. 16: filum, ibid. 30: lapilli praecantati, Petron. 131, 5: non praecantata oscula, Petron. 131, 11.
prae-carpo = praecerpo, vor der Zeit abpflücken, Passiv praecarpī, Ggstz. maturescere, Opp. b. Macr. sat. 3, 19, 4.
faecāceus , a, um, (faex), hefenartig, trübe, mucus, Pelagon. veterin. 5. p. 29 (= 59 Ihm).
Graecātim , Adv. (Graecus), nach Art der Griechen, amiciri, Tert. de pall. 4.
faecārius , a, um (faex), zur Hefe gehörig, Hefen-, Cato r. r. 11, 4.
prae-cānus , a, um, vor der Zeit grau, Hor. ep. 1, 20, 24.
graecātus , a, um, s. graecor.
phaecasium , iī, n. (φαικάσ ... ... phaecasiae inauratae, Petron. 67, 4. – Dav. phaecasiātus , a, um, mit weißen Schuhen angetan, phaecasiatus palliatus, ein griechischer Philosoph, Sen. ep. 113, ...
excaecātio , ōnis, f. (excaeco) = εκτύφλωσις (Gloss.), das Blindmachen, Blenden, Augustin. epist. 88, 12. – übtr., die Verblendung, Augustin. c. Faust. 21, 9 u.a.
effaecātus , a, um (ex u. faex), von der Hefe gereinigt, geläutert, übtr., animi voluptas, Apul. de dogm. Plat. 2, 20 in.
praecadēns , entis (prae u. cado) = procĭdens, vortretend, podex, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 4, 61.
dēfaecātio , ōnis, f. (defaeco), die Reinigung, Tert. de anim. 27. Pacian. paraen. 10. p. 120.
babaecalus , ī, m. (babae), ein Blitzkerl = ein Lebemann, Wüstling, Petr. 37, 10. Arnob. 4, 22.
praecautus , a, um (praecaveo), sehr vorsichtig, pr. vero ille est rex, qui etc., Augustin. serm. 5, 1 Mai.