aedificātor , ōris, m. (aedifico), der Bauende, I) im allg. = der Erbauer, Baumeister, diligens, ICt.: saepium, Vulg.: bildl., mundi, Cic.: ecclesiae, Eccl. – II) prägn., der gern Bauende, ...
aedificātōrius , a, um (aedifico), aufbauend, Tert. de anima 47: ... ... iurgium, Hieron. in ep. ad Philem. 1, 1. – subst., aedificātōria, ae, f. (sc. ars), die Baukunst, Boëth. ...
dēstrūctor , ōris, m. (destruo), der Niederreißer, (Ggstz. aedificator), rerum, Tert. apol. 46: Troiae, Cassiod. var. 12, 15, 1: außerdem bei Hieron. epist. 112, 10 extr. u.a. Eccl.
dē , Praep. m. Abl., bezeichnet eine Abtrennung, Abschließung ... ... Plaut. most. 760. Brix Plaut. Men. 934), de exemplo meo ipse aedificato, Plaut.: de illis verbis cave tibi, Plaut.: de suorum propinquorum sententia atque ...
deus , ī (im Nom. Plur. dei, dii, ... ... v. Christus), Lact.: deus maritus, deus pastor, deus commeator, fabricator deus, aedificator mundi deus, Apul. (s. Koziol Stil des Apul. S. 258 ...
artifex , ficis, c. (ars u. facio), der ... ... universam, Apul. dogm. Plat. 1, 5. – m. Genet., deus aedificator mundi et artifex rerum, Lact. 1, 6, 16: si probus eius ...