aedificiolum , ī, n. (Demin. v. aedificium), ein kleines Gebäude, Not. Tir. 81, 63. Corp. inscr. Lat. 6, 10693, 6 u. 22518, 5.
fornix , icis, m., die Wölbung, der Bogen, Schwibbogen, I) im allg.: parietis, Cic.: fornices aedificiorum, Plin.: pilis (pontis) fornices imponere, Liv.: camera lapideis fornicibus vincta, ...
strāgēs , is, f. (sterno, strātus), I) das Hingestrecktwerden ... ... Verwüstung, a) übh.: obstantis molis, Tac.: tectorum, Liv.: aedificiorum, Tac.: arborum ac virgultorum, Liv.: nemorum, Sil.: stragem dare satis, ...
altitūdo , inis, f. (altus), I) die Höhe ... ... 1) eig. u. meton.: a) eig.: aedium, Cic.: aedificiorum, Sen. rhet. u. Tac.: turris, Curt., turrium, Plin.: ...
cōn-summo , āvī, ātum, āre (con u. summa), ... ... , Col. 5, 3, 4 (vgl. 5, 2, 10): sumptus aedificiorum, Vitr. 1, 1, 4: pretium in assem, Col. ...
sub-iaceo , iacuī, ēre, I) unten liegen, unter ... ... v. Örtl.: mare subiacens, Plin. ep.: subiacentes petrae, Curt.: campus aedificio subiacet, Colum.: fenestris subiacet vestibulum, Plin. ep. – II) übtr.: ...
crīspāns , antis (crispo), sich kräuselnd, kraus, I) eig.: buxus, Plin. 16, 70. – II) übtr.: ... ... gerümpft, nasus, Pers. 3, 87. – B) zitternd, aedificiorum crepitus, Plin. 2, 198.
2. contextus , ūs, m. (contexo), I) aktiv = ... ... Verbindung, der Zusammenhang, a) mater. Ggstde.: c. aedificiorum, Ulp. dig. 39, 2, 15. § 13: totus hic rerum ...
prae-clūdo , clūsī, clūsum, ere (prae u. claudo), ... ... , versperren, portas (alci), Caes.: fores, Prop.: horrea, Suet.: ruinā aedificiorum praeclusa via, Suet.: maria bello quasi tempestate, Flor. – prägn., ...
expolītio , ōnis, f. (expolio), das Abglätten, Abputzen ... ... Ausstattung des Hauses in der Stadt, Cic. – Plur., expolitiones conclavium, aedificiorum, Vitr.: expolitiones utriusque nostrûm sunt in manibus, der feinere Ausbau unserer Käuser ...
explicātio , ōnis, f. (explico), I) das Auseinander ... ... eingehende Darstellung, Erklärung eines Ggstds., expl. tua, Cic.: expl. privatorum aedificiorum, Vitr.: nec facilis est explicatio (es ist nicht leicht auseinanderzusetzen), quae ...
fabricātio , ōnis, f. (fabrico), I) aktiv = die Verfertigung, das Bauen, fabricationes aedificiorum, Vitr. 2, 1, 9: arcae (Arche), Augustin. quaest. ...
et , Coni. (aus ετι, noch dazu), I) ... ... wie magna vis est conscientiae, et magna in utramque partem, Cic.: formam aedificiorum novam excogitavit, et ut ante insulas ac domos porticus essent, Suet. Vgl ...
aetās , ātis, f. (zsgz. aus dem alten aevitas, ... ... Lebl., aetas populorum et civitatum, Cic. de legg. 2, 9: aetates aedificiorum, Papin. dig. 30, 58: aetates tabularum, Petr. 88, 1: ...
ruīna , ae, f. (ruo), das Stürzen ... ... niederstrecken, Verg. – Plur., ruinae incendiaque urbis, Vell.: quantum ruinis (aedificiorum) deicitur, Auct. b. Alex.: Capitolio ruinas parare, Hor. – 2) ...
silva (weniger gut sylva), ae, f., die ... ... signa in silva disposita, Cic. II. Verr. 1, 51: domus amoenitas non aedificio sed silvā constabat, Nep. Att. 13, 2: murus circumdatus silvae, Sen ...
cōn-sto , stitī, stātūrus, āre, wörtl. beihinstehen = ... ... .: omnium ordinum partes (Benehmen) in misericordia constitisse, Caes.: domus amoenitas non aedificio, sed silvā constabat, Nep.: exiguo tempore magnoque casu totius exercitus salus constitit, ...
exāmino , āvī, ātum, āre (examen), I) intr. ... ... (ius) aequitatis regulā examinandum est, Quint. 12, 3, 6: aedificiorum aetatibus examinatis, Papin. dig. 30, 58; vgl. Ulp. dig. ...
ē-nūtrio , īvī, ītum, īre, aufnähren, aufsäugen, ... ... (Zunehmen) befördern, Quint. 8. pr. § 2: quibus rationibus (origines aedificiorum) enutritae et praegressae sint ad hanc finitionem, wie sie sich nach und ...
crepitus , ūs, m. (crepo), v. jedem kurz abgebrochenen ... ... v. berstenden, brechenden usw. Ggstdn., cr. arboris, Plin.: crispans cr. aedificiorum, das wirbelnde Krachen, Plin.: montes duo inter se concurrerunt crepitu maximo, ...
Buchempfehlung
Die Geschichte des Gaius Sempronius Gracchus, der 123 v. Chr. Volkstribun wurde.
62 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro