ē-vinco , vīcī, victum, ere, jmd. von Grund aus ... ... die Oberhand gewinnen, I) eig.: 1) leb. Wesen: imbelles Aeduos, Tac. ann. 3, 46. – 2) lebl. Objj.: a) ...
stīpendiārius , a, um (stipendium), I) tributpflichtig, steuerpflichtig, ... ... Auct. b. Afr.: aliae civitates sunt stipendiariae, aliae liberae, Schol. Bob.: Aeduos sibi stipendiarios factos, Caes.: vectigalem (zinspflichtig) ac stipendiariam (steuerpflichtig) ...
scio , īvī u. iī, ītum, īre, wissen, ... ... barbarum neque tam imperitum esse, ut non sciret (= nesciret) neque bello Allobrogum proximo Aeduos Romanis auxilium tulisse neque etc., Caes. – licet scire (man muß wissen ...
dīsco , didicī, ere ( zu διδάσκω), lernen, kennen ... ... cecidisse, hominem catum eum declaramus, Plaut.: discit cum omni equitatu Litaviccum ad sollicitandos Aeduos profectum, Caes.: quos cum tantā celeritate venire rex didicisset, Iustin.: animadverti enim ...
dē-dūco , dūxī, ductum, ere, I) von einem höhern ... ... .: ded. alqm in periculum, Caes.: quam in fortunam quamque in amplitudinem deduxisset (Aeduos), Caes.: deduci (geraten) in egestatem, Sen.: deduci in fraudem, ...
redigo , ēgī, āctum, ere (red u. ago), I ... ... Cic.: bellicosissimas gentes in dicionem huius imperii, Cic.: insulas sub potestatem, Nep.: Aeduos in servitutem, Caes.: in exsilium, Iustin.: Quinquegentianos ad pacem, Eutr.: patrem ...
dē-fendo , fendī, fēnsum, ere (de und *fendo, ... ... Sall. – β) als milit. t. t.: def. Caesarem, Caes.: Aeduos, Caes.: castra, Caes.: moenia, Sall.: moenia ipsa sese defendebant, Liv. ...
senātus , ūs, m. (senex), I) der röm. ... ... : cum tamquam senatum philosophorum recitares, Cic. de nat. deor. 1, 94: Aeduos omnem senatum amisisse, Caes.: a seditiosis senatus (zu Gades) trucidatus aut ...
benevolentia (benivolentia), ae, f. (benevolens), das Wohlwollen, ... ... benevolentiam praestare alci od. conferre erga alqm, Cic.: nihil de sua in Aeduos benevolentia deminuere, Caes.: cum alqo benevolentiā in alqm certare, Tac. – B ...