gaesum , ī, n. (keltisches Wort), ein schwerer eiserner Wurfspieß, dessen sich besonders die Alpenvölker, aber auch andere Völkerschaften bedienten (vgl. Charis. 33, 29), Varro de vit. P. R. 3. fr. 14 (bei Non ...
caesum , ī, n. (caesus, a, um, v. caedo), gramm. t. t. = comma, der Einschnitt, das Komma, Aquil. Rom. § 18. Fortunat. art. rhet. 3, 10. Mart. ...
prae-sum , fuī, esse, eig. vorn sein, an der Spitze stehen; dah. 1) einer Sache vorstehen, über etw. gesetzt sein, etw. betreiben, a) übh.: sacris, Cic ...
glaesum (glēsum), ī, n. (dav. unser gleißen, d.i. glänzen), der Bernstein, Tac. Germ. 45. Plin. 37, 42. – Dav. glaesārius (glēsārius), a, um, zum Bernstein gehörig, Bernstein-, ...
... Sen. u. Quint.: praesumpta suspicio, vorgefaßter V., Quint.: praesumptum est m. folg. Acc. u. Infin., es ist ... ... militiam, Iustin.: ut animo praesumpserat, Val. Max.: multa temere sperata atque praesumpta, viele kühne Hoffnungen ...
taesum est , s. taedet.
prae-summus , a, um, allerhöchst, pr. Paulus, Oros. apol. 32, 9. p. 662, 2 Zangemeister.
praesūmptio , ōnis, f. (praesumo), das Vorausnehmen, übtr ... ... , Vermutung, Erwartung, Hoffnung, contra praesumptionem suam, Iustin.: multum dare praesumptioni, Sen.: habere praesumptionem imperii mox futuri, Spart.: sed nec exercitus eius alia quam regis animorum praesumptio fuit, Iustin. – c) ...
praesūmptor , ōris, m. (praesumo), I) der Vorwegnehmer, Sichaneigner, Cassiod. var. 1, 18, 2. – II) ein vermessener Mensch, ein Wagehals, Amm. u.a. Spät.
praesūmptus , a, um (praesumo), kühn, vermessen (Ggstz. fugax), Dracont. carm. 5, 91 Duhn! Compar., domitor cupido leonteā virtute praesumptior, Fulg. myth. 3, 1. p. 61, 4 Helm.
praesūmenter , Adv. (praesumens v. praesumo), dreist, kühn, Cassiod. var. 5, 15, 2 u.a. Eccl.
praesūmptīvus , a, um (praesumo), vorausnehmend, coniunctio, Prisc. 16, 1: libertas, Cassian. coll. 21, 34.
praesūmptuōsē , Adv. (praesumptuosus), voll Kühnheit, vermessen, Hieron. in psalm. 55. Vgl. praesumptiose.
praesūmptiōsē , Adv. (praesumptiosus), kühn, vermessen, loqui, Sidon. epist. 7, 6, 1 (al. praesumptuose).
praesūmptōriē , Adv. (praesumptor), kühn, vermessen, Tert. adv. Marc. 4, 41.
praesūmptiōsus , a, um (praesumptio), voll Kühnheit, vermessen, Sidon. epist. 1, 11, 1.
praesūmptuōsus , a, um = praesumptiosus, Salv. de gub. dei 7, 8, 33. Schol. Hor. carm. 3, 4, 56.
per-taedet , taesum est, ēre, a) v. ... ... est, Sall. fr.: numquam suscepti negotii eum pertaesum est, Nep.: pertaesum est (me) levitatis, Cic.: pertaesum est magni incepti, Verg.: pertaesum est mentes regni, Claud. orat. ...
caedo , cecīdī, caesum, ere (vgl. altind. khidáti, stößt, drückt, reißt), auf etw. auftreffen, I) etw. od. auf (an) etw. hauen, schlagen, klopfen, jmd. od. auf jmd. hauen, schlagen, ...
laedo , laesī, laesum, ere, verletzen, versehren, beschädigen, I) eig.: brachia, Plaut.: cursu aristas, Verg.: frondes, Ov.: ne te frigora laedant, nachteilig auf dich (auf deine Gesundheit) einwirken, Hor.: laesus nube dies ...
Buchempfehlung
Grabbe zeigt Hannibal nicht als großen Helden, der im sinnhaften Verlauf der Geschichte eine höhere Bestimmung erfüllt, sondern als einfachen Menschen, der Gegenstand der Geschehnisse ist und ihnen schließlich zum Opfer fällt. »Der Dichter ist vorzugsweise verpflichtet, den wahren Geist der Geschichte zu enträtseln. Solange er diesen nicht verletzt, kommt es bei ihm auf eine wörtliche historische Treue nicht an.« C.D.G.
68 Seiten, 4.80 Euro