sortīor , ītus sum, īrī (sors), I) intr. losen, inter se, Cic.: de ordine agminis, Tac.: de altero consulatu, Suet.: inter se de toga et pallio, Lact.: praetor certā lege sortitur, bestimmt die Richter durch das Los, ...
longitūdo , inis, f. (longus), die Länge (Ggstz. brevitas), I) eig.: agminis, Caes.: itineris, Cic.: viae, Liv.: in longitudinem diffindere, in die Länge, Cic.: dah. in longitudinem, in die Länge ...
dux , ducis, c., (duco) der Führer, Leiter ... ... dux esset, Liv. – Femin., dux Amazonum, Mela: Cloelia virgo, dux agminis virginum, Liv. – 2) der Fürst, Kaiser, Ov. ...
ōrdo , inis, m. (ordior), I) die Reihe ... ... aus R. u. Gl. treten, Sall.: u. so excedere ordinem agminis, Liv.: ordinem u. ordines commutare, die Front verändern, Sall.: ...
agmen , minis, n. (v. ago; vgl. altind ... ... Fabri Liv. 21, 57, 12 viele Beisp.): intentus miles, ut ordo agminis in aciem assisteret, sowie der Zug geordnet war, zur Schlacht auch anzutreten, ...
īnstar , n. indecl. (aus instare), eig. das Einstehen ... ... ingentis clipei instar, Verg. u. Ov.: agmen agens Clausus magnique ipse agminis instar, Verg.: insulsissimus est homo nec sapit pueri instar bimuli, Catull.: cuius ...
coāctor , ōris, m. (cogo), I) eig.: a) ... ... . 6, 1936. Vgl. Mommsen im Hermes 12, 97. – b) agminis coactores (= ουραγοί), der Nachtrab, Tac. hist. 2, ...
as-sulto , āvī, ātum, āre (Intens. von assilio), ... ... , 13. – m. Acc., berennen, stürmen, latera et frontem (agminis) modice, Tac. ann. 1, 51: portarum moras frenis et hastis, ...
con-curro , currī ( selten cucurrī), cursum, ere, ... ... cum centurione, Liv. – concurrunt equites inter se, Caes.: quae (naves) primae agminis concurrerant inter se, Liv: c. rudibus inter se in modum iustae pugnae, ...
proelium , iī, n., der Kampf, I) ... ... abstinere, Caes. u. Lact.: milites in proelium ducere, Liv.: inducere primi agminis cohortes in proelium, Liv.: hostem elicere ad proelium non posse, Liv.: ire ...
as-sevēro (ad-sevēro), āvī, ātum, āre (ad u ... ... -versichern, m. Acc., neminem eorum asseverare haec audias, Plaut.: ordinem agminis asseverare non ausim, Tac.: gravitatem, sich zu ernsten Grundsätzen bekennen, Tac ...