bellē , Adv. m. Superl. (bellus), hübsch, ... ... . – Tullia nostra recte valet, Terentia minus belle habuit, sed certam scio iam convalluisse eam, Dolab. in Cic. ep. – de Attica pergratum mihi fecisti ...
titubo , āvī, ātum, āre, wanken, taumeln, ... ... Mamert. pan. Iulian. 6, 4. – von Verlegenen, adversarium erubuisse, expalluisse, titubasse, Cornif. rhet.: quorundam dentes colliduntur, lingua titubat, labra concurrunt, ...
ē-rubēsco , rubuī, ere, rot werden, sich rot färben ... ... Ov.: vidi te totis erubuisse genis, Ov.: ubi erubuit, Cic.: adversarium erubuisse, expalluisse, Cornif. rhet.: Fabianum, cum in senatum testis esset inductus, erubuisse memini, ...
cōnscientia , ae, f. (conscio), das Bewußtsein, ... ... – bald vom Schuldbewußtsein, vom bösen Gewissen, angor conscientiae, Cic.: erubuisse, expalluisse. .. signa conscientiae sunt, Cornif. rhet.: aliquas conscientiae notas in ipso ore ...