alternātio , ōnis, f. (alterno), I) die Abwechselung, der Wechsel (s. Paul. ex Fest 7, 8), ... ... als jurist. t.t., der disjunktive Ausdruck, die Alternative, ICt.
alternātim , Adv. (alterno) = alternis, abwechselnd, wechselweise, Claud. Quadrig. b. Non. 76, 12. Amm. 29, 2, 28. Augustin. ep. 29, 11. Boëth. inst. arithm. 1, 20. Vgl. Charis. p ...
subalternātim , Adv., untergeordnet, Boeth. com. in Porph. (Migne 64, 79 A).
locus , ī, m. (Plur. loci einzelne Orte, ... ... graviter et acerbe, iudices, in eum me locum adduci (daß mir nur die Alternative bleibt), ut aut... aut etc., Cic. – 3) ein ...
ad-dūco , dūxī, ductum, ere, I) etw. ... ... graviter et acerbe in eum me locum adduci, ut etc., in die Lage, Alternative versetzt werde, Cic.: u. so eo adduxit eos, ut etc., ...
alterno , āvi, ātum, āre (alternus), I) tr. etw ... ... 1, 5. p. 12, 12 N. – übtr., auf die Alternative stellen, alternata condicio, Ulp. dig. 28, 7, 8. § ...
condicio , ōnis f. (condīco), A) im weitern Sinne = ... ... cum esset haec illi proposita condicio, ut aut... aut etc., da ihm die Alternative gestellt war, daß er entweder... oder usw., Cic.: u. so ...
aegritūdo , inis, f. (aeger), der leidende Zustand, das ... ... repellere, Cic.: repellere ab alqo, Cic.: aegritudinem sedare, Cic.: gaudium atque aegritudinem alternatim sequi, Claud. Quadr. fr.: aegritudinem suscipere, Cic.: esse in aegritudine, ...