camerātio , ōnis, f. (camero), die Wölbung, Spart. Carac. 9, 5.
bicamerātus , a, um (bis u. camera), ... ... de civ. dei 15, 26. no. 2: interiora arcae bicamerata aut tricamerata facies, Ambros. hexaëm. 6, 9, 72. – subst., bicamerātum, ī, n., ein Behältnis mit zwei Kammern, ...
tricamerātus , a, um (tres u. cameratus), mit drei Kammern ... ... Augustin. de civ. dei 15, 26, 2: inferiora arcae bicamerata et tricamerata facies, Ambros. hexaëm. 6, 9. no. 72. – subst., tricamerātum, ī, n., ein ...
concamerātio , ōnis, f. (concamero), die Wölbung, das Gewölbe, alvi, Plin. 11, 22: aedium, Labeo dig. 32, 31: ferrea, Corp. inscr. Lat. 6, 543 (a. 115 p. Chr.): Plur., ...
camero (camaro), ātus, āre (camera, camara ... ... nidum camarare ab (gegen) imbri, Plin. 10, 97: tecta camerata, Serv. Verg. Aen. 2, 487. – übtr., cameratum elogium, ein künstlich aufgebautes Lob, Cassiod. hist. eccl. 1 in ...
dēnsātio , ōnis, f. (denso), die Verdichtung, ... ... – meton., die dichte Masse, ›scaena‹ est arborum incumbentium quasi camerata densatio, Schol. Bern. app. II ad Verg. georg. 3, 24. ...
con-camero , āvī, ātum, āre, ringsum wölben, überwölben, templum, Plin.: intervalla, Vitr.: uvae pensili concameratae nodo, am Gewölbe aufgehängt, Plin.