1. Antrōn , ōnis, Akk. ōna, f. (Ἀντρών), Stadt in Thessalien (Phthiotis), am Eingang in den malischen Meerbusen, Liv. 42, 42, 1 u. 67, 9 ed. Hertz.
antroo , āre, s. amptruo.
2. antron , s. antrum /.
... (v. einer Buhldirne), Liv.: in antro, Verg.: sub arbore, Ov.: super abiectum (hingebreiteten) linteum, ... ... Curt. – b) v. Tieren, solo, Verg.: super ossa semiesa antro cruento, Verg.: amplexus est sedem, ubi recubaverat (bos), Isid. orig ...
im-mineo , ēre (zu Ϝ*men-, emporragen; vgl. ... ... über etw. herneigen, I) eig., v. Bäumen, populus antro imminet, Verg.: pinus villae imminens, Hor.: quercus ingens arbor praetorio imminebat, ...
sē-clūdo , clūsi, clūsum, ere (cludo i.e. claudo), ... ... : inter puellas, Stat.: dah. secludi, sich verstecken, Prop.: antro seclusa reliquit, versteckt in der H., Verg. – übtr., inclusum ...
re-mūgio , īre, I) dagegenbrüllen, ad mea verba ... ... , Ov. met. 1, 657. – II) zurückbrüllen, Sibylla remugit antro, Verg. Aen. 6, 99. – übtr., zurückschallen, ...
... arboris antro, in der Höhlung des usw., Verg.: vehi clauso antro, in verschlossener Grotte (d.i. tiefer Sänfte), Iuven.: narium, ... ... .: oris, Mundhöhle, Mar. Victorin. – / griech. Nomin. antron, Amm. 22, 8, 23.
1. sto , stetī, statum, stātūrus, āre (Stamm sta ... ... ingens quercus, Ov.: in cava nullus stet tibi nare pilus, Ov.: stant saxa antro, Ov.: stramenta stantia in segete relinquit, ut postea subsecentur, Varro. – ...
2. colo , coluī, cultum, ere ( aus *quelō, ... ... colunt discreti ac diversi, Tac.: quae gentes colerent, da wohnten, Curt.: Antrona voluntate colentium recepit, der Bewohner, Einwohner, Liv. II) im ...
sino , sīvī, situm, ere, eig. niederlassen, niederlegen ... ... als Grabschrift, hic situs est Phaëthon, Ov.: Lygdamus hic situs est, Tibull.: Antronia... hic sita est, Corp. inscr. Lat. 6, 5084 a . – ...
facio , fēcī, factum, ere (verwandt mit dem Stamme θε ... ... . u. Infin., v. Künstlern, fecerat et viridi fetam Mavortis in antro procubuisse lupam, Verg.: stare deum pelagi longoque ferire tridente aspera saxa facit, ...
iaceo , cuī, citūrus, ēre (Intr. zu iacio; ... ... in lectulo, Capit.: quid prosunt multa cubicula? in uno iacetis, Sen.: in antro Silenum somno videre iacentem, Verg. – gew. absol., ad quartam iaceo ...
ex-tendo , tendī, tēnsum u. tentum, ere, ... ... ) linqui animo rex et veluti mortuus extendi, Curt.: toto ingens extenditur (Cerberus) antro, Verg. – 2) lang hinziehen, ab oculo lineae duae si ...
bacchor , ātus sum, ārī (Bacchus), I) intr.: A) ... ... 76. – v. der in Begeisterung versetzten Wahrsagerin, rasen, in antro, Verg. Aen. 6, 78: ebenso vom Dichter, in bacchantischer ...
im-mānis , e (in u. altlat. manus = bonus ... ... mores feri immanisque natura, Cic.: tantum facinus, tam immane, Verg.: immanis in antro bacchatur vates, schrecklich rast, Verg.: flumen, wilder, Verg.: ...
1. prōiectus , a, um, PAdi. (v. proicio), ... ... hingeworfen, daliegend, A) eig.: ad terram, Caes.: in antro, Verg.: insula proiecta in meridiem, Plin. – B) übtr.: a ...
Bethlehem u. Bethleem u. Bethlēm , n. ... ... . 8, 7. – E) Bethlemītis , e, bethlemitisch, Bethlemiti antro, Hier. ep. 108, 33 (wo aber nach Teipel Bethlehemi zu ...
Buchempfehlung
Grabbe zeigt Hannibal nicht als großen Helden, der im sinnhaften Verlauf der Geschichte eine höhere Bestimmung erfüllt, sondern als einfachen Menschen, der Gegenstand der Geschehnisse ist und ihnen schließlich zum Opfer fällt. »Der Dichter ist vorzugsweise verpflichtet, den wahren Geist der Geschichte zu enträtseln. Solange er diesen nicht verletzt, kommt es bei ihm auf eine wörtliche historische Treue nicht an.« C.D.G.
68 Seiten, 4.80 Euro