1. cum (altl. quom ), Coni. (ein ... ... erklärt werden soll, fuit tempus, cum rura colerent homines, Varro: fuit, cum arbitrarer, Cic.: saepe audivi, cum diceret, Cic. – 2) eines kausalen ...
quō , Adv. (urspr. quoi, Dat. u. ... ... , v. Pers. od. Sachen, ad partem provinciae venturum, quo te velle arbitrarer, Cic.: apud eos, quo se contulit etc. = ad quos, Cic. ...
iūdico , āvī, ātum, āre (ius dico; vgl. Varro ... ... 2) urteilen, a) übh.: ii, quos ego posse iudicare arbitrarer, urteilsfähige Männer, Cic.: recte de Catone, Cic.: Iove aequo, ...
com-mūto , āvī, ātum, āre, umbewegen, I) ... ... , Cic. – u. librum legi et annotavi, quae commutanda, quae eximenda arbitrarer, Plin. ep. – u. v. der Veränderung, Umwandlung der Ansicht, ...