arceo , cuī, ēre (v. Stamme ARC, wov. ... ... schütze), I) verschließen, einschließen, einhegen, 1) eig.: alvus arcet et continet quod recipit, Cic.: nos flumina arcemus, dirigimus, avertimus, Cic. ...
marceo , ēre (vgl. altind. marká-h, Hinsterben, ... ... sein, vor Alter, Ov.: vom Schwelgen, marcent luxuriā, Liv.: marcet animus, Cels. – Partic. marcēns = matt, entkräftet, schlaff ...
ab-arceo (aberceo), getrennt halten, absondern, Paul. ex Fest. p. 15, 13 u. (abercet) 25, 16. Corp. inscr. Lat. 13, 485. Vgl. Gloss. V, 435, 6: ›abarcet, prohibet, vitat‹.
parco , pepercī ( seltener parsī), parsum, ere (parcus), I ... ... .: parcere oculis, Prop., od. luminibus, Ov., nicht hinsehen: neque parcetur labori, Cic. – m. Infin., hancine ego vitam parsi perdere, ...
nausea (nausia), ae, f. (ναυσί ... ... nauseā edepol factum credo, Plaut. merc. 375 G.: Plur., nausias maris arcet, Plin. 27, 52. – u. übtr., übh. Übelkeit, ...
con-tineo , tinuī, tentum, ēre (con u. teneo), ... ... continere, quod capere non possis, Curt. – β) v. Magen: alvus arcet et continet, quod recipit, Cic.: alvus alias cibos non transmittit, alias non ...
amīcitia , ae, f. (amicus), die Freundschaft ... ... accipiat, Col.: Domitius Celer, ex intima eius amicitia, Tac. – Plur., parcet amicitiis et dignitatibus, Freunde u. Beamte, Cic.: increpuit amicitias muliebres, ...
ēgressus , ūs, m. (egredior), I) das Herausgehen ... ... das Fortströmen der Winde, ventos custodit et arcet Aeolus egressu, Ov. met. 11, 748. – 2) übtr., das ...
captīvitās , ātis, f. (captivus), der Zustand des captivus, ... ... , si famem ac metum imprecaris, Sen.: hic regnum ipsum quaeque alia captivitas gignit arcet, Plin. pan.: nisi coetus alienigenarum velut captivitas inferatur, wenn ihr nicht ...
īnfervēsco , ferbuī, ere (Inchoat. zu inferveo), sich ... ... Plin.: hoc ubi confusum sectis inferbuit herbis, Hor.: poet., solem infervescere fronti arcet, auf die St. zu brennen, Sil. 13, 341. – ...