trucīdātio , ōnis, f. (trucido), I) das Totschlagen ... ... Cels. praef. p. 7, 27 D. – b) das Ausholzen der Bäume, omnium annorum trucidatio inutilissima, Plin. 17, 257.
Wörterbucheintrag Latein-Deutsch zu »trucidatio«. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 1918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 3240.