lātrātor , ōris, m. (latro, āre), I) der ... ... (s. Anūbis), Verg. u. Ov. – II) übtr., ein belfernder (zankender) Eiferer, Schreihals, Maulheld, Quint. 12, 9, ...
lātrātōrius , a, um (latrator), belfernd, zankend, linguae, Isid. orig. 19, 23, 6.
1. lātro , āvī, ātum, āre, bellen, I ... ... schmähen, si quis opprobriis dignum latraverit, Hor. – β) bellend-, belfernd hören lassen, canina verba in foro, Ov.: magnas latrantia pectora curas, ...
canīnus , a, um (canis, s. Prisc. 2, ... ... 8. – b) der Art, dem Charakter nach, α) = belfernd, bissig, ingenium, Hundenatur, Petr.: canino ritu, Lucil. fr.: ...