bobinātor , s. bovinātor.
bovinātor (bobinātor), ōris, m. (bovinor), I) einer, der lärmt, tobt, schimpft, ›bovinatores, θορυβοποιοί, θρῦλον ποιοῦντες ἤ ταραχήν‹, Gloss.; vgl. Otfr. Mueller Paul. ex Fest. 30, 12. – II) = tergiversator (w.s.), ...
turbinātus , a, um, Adi. m. Compar. (turbo, ... ... lapis (crystallus) in mucronem sexangulum utrimque secus leviter turbinatus, Solin. 52, 54: turbinato lapide viam sternere, Corp. inscr. Lat. 5, 1892 u. 11 ...