1. burrus , a, um = rufus, πυῤῥος, ξανθός feuerrot, scharlachrot, Paul. ex Fest. 31, 6 u. 36, 12. Serv. Verg. Aen. 2, 469 u. Gloss. – Nbf. byrrus, Prob. ad Iuven ...
2. Burrus , ī, m. = Pyrrhus (Πύῤῥος), Enn. ann. 184; vgl. Cic. or. 160. Serv. Verg. Aen. 2, 469.
reburrus , a, um, mit sich emporsträubendem Haare, homo, Augustin. c. Faust. 6, 1 extr. Not. Tir. 92, 93. Vgl. Gloss. II, 169, 22 ›reburrus, ἀνάσιλλος, ἀναφάλαντος‹.
baburrus = stultus, ineptus, Isid. 10, 31. Gloss. IV, 589, 4; vgl. Löwe Prodr. p. 54.
Y. Y , y , ein griechischer Buchstabe, der ... ... d.i. V, graphisch aus Y entstanden) ersetzt wurde, zB. Burrus statt Pyrrhus, fuga aus φυγή. Später trat auch i ...
2. byrrus , a, um, s. 1. burrus.
burricus (burrichus) od. būricus , ī, m. (burrus), ein kleines (fuchsrotes) Pferd, Veget. u.a.; vgl. Schneider Varr. r.r. 2, 8, 1.
reburrium , iī, n. (reburrus) = ἀναφαλαντίασις, die Kahlköpfigkeit des Vorderkopfes, die hohe, kahle Stirn, Itala Levit. 13, 42 sq.
burranica pōtio (burrus), ein rötliches Getränk aus Mostsaft, der mit Milch verdünnt ist, Paul. ex Fest. 36, 12: von den Römern an den Paganalien genossen, nach Ov. fast. 4, 780 (lac niveum potes purpureamque sapam).
R. R , r , der siebzehnte Buchstabe des ... ... 8182;), jedoch mit Wegfall der Aspiration, daher man in frühester Zeit aus Πύῤῥος Burrus (vgl. Cic. or. 160), aus ἀῤῥαβών arrabo u.a ...
con-cēdo , cessī, cessum, ere, sich aufmachend, Platz machend ... ... scheiden = sterben, Tac. – mit Abl. (durch), concessit vitā Burrus, incertum valetudine, an veneno, Tac.: u. so auch absol., quandoque ...
dēbilis , e, Adi. m. Compar. (urspr. ... ... . (im Bilde) corpus rei publicae, Cic. – pater, Sen. rhet.: Burrus, Tac.: familia (Sklaven) debilis, caeca, manca, Sen. rhet.: ...
Pyrrhus (Pyrrus), i, m. (Πύῤῥο ... ... 469 u. 526 sqq. Ov. her. 8, 3: latein. Burrus, w. s. – Dav. Pyrrhidēs , ae, m., der ...