cannabis

[960] cannabis, bis, Akk. bim, Abl. bī, f. (κάνναβις), der Hanf, Scriptt. r. r. u.a. (Abl. cannabe, Pers. 5, 146). – Nbf. cannabus, ī, m. (κάνναβος), Varr. fr. b. Gell. 17, 3, 4 u. Spät.: u. cannabum, ī, n., Varr. fr. bei Gell. 17, 3, 4. Isid. 19, 27, 3. Not. Bern. 15, b.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 960.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: