Cantabrī , ōrum, m. (Κάνταβ ... ... , 1. Eutr. 7, 9. – B) Cantabricus , a, um, kantabrisch, bellum, Hor. u. Suet.: terrae, Mela. – subst., Cantabrica, ae, f., eine ...
cantabriēs , ēī, f. (2. cantabrum), der Kleiengrind, Cass. Fel. 6.
2. cantabricus , a, um (2. cantabrum), von Kleie, suci, Veget. mul. 5, 56, 3.
1. Cantabricus , a, um, s. Cantabrī.
Concanus , ī, m., der Konkaner, Plur. ... ... eine wilde, der Sage nach von den Massageten abstammende Völkerschaft in Kantabrien (s. Cantabrī unter Cantabri), die das Pferdeblut aus den Fußadern mit Pferdekäse vermischt genoß, Sing. ...
Cantaber , s. Cantabrī.
auspicium , ī, n. (st. avispicium), die ... ... et consiliis quam telis et manibus geri, Tac.: domuit partim ductu partim auspiciis suis Cantabriam, Aquitaniam etc., Suet.: fatorum auspiciis in eas sedes delati fuerant, den ...