Carneadēs , is, Akk. em u. ēn, ... ... 15, 1 sqq. Vgl. M. Roulez Comment. de Carneade Cyr. phil. Acad. Gandavi 1825. 4. – Dav. Carneadēus u. Carneadīus , a, um, karneadisch, des Karneades, divisio, Cic.: ...
carneus , a, um (2. caro), von Fleisch, fleischern ... ... .: übtr., fleischlich, lex, Prud. apoth. 370: subst., carnea, ōrum, n., Prud. psych. 765. – u. fleischern ...
venio , vēnī, ventum, venīre (βαίνω ... ... ab his ad maxillam venturus, Cels.: venio ad recentiores litteras, Cic.: ad Arcesilam Carneademque veniamus, Cic. – impers., ad ea veniendum est, quae, Cels. – ...
mīles , itis, c. (viell. zu griech. ὅ-μ ... ... miles erat Phoebes, war gleichs. die Trabantin (v. einer Nymphe), Ov.: Carneades laboriosus et diuturnus sapientiae miles, Kämpfer, Streiter für d. W., Val ...
cor-ruo , ruī, ruitūrus, ere (con u. ruo), ... ... corruat, Val. Max. – β) v. geistigen Zuständen, iam explicatā totā Carneadis sententiā Antiochea ista corruent universa, wird das ganze System des Antiochus zusammenstürzen ( ...
oppōno , posuī, positum, ere (ob u. pono), ... ... refutare, Quint. – m. folg. Acc. u. Inf., introducebat Carneades, non quo probaret, sed ut opponeret Stoicis, summum bonum esse frui rebus ...
placeo , uī, itum, ēre (verwandt mit placāre, wie ... ... Infin., placet Stoicis homines hominum causā esse generatos, Cic.: duo placet esse Carneadi genera visorum, Cic.: placuit impigros iuvenes pergere inde rectā ad portam, Liv.: ...
dē-fōrmo , āvī, ātum, āre, I) abformen ... ... 1, 4. – m. ex u. Abl., alteram viam deformasse Carneadem virtutis e cupis acris aceti, Varro sat. Men. 484. – B) ...
perquam , Adv. (per = περί u. quam), ... ... bei Verben: perquam laudari, Varro de vit. P. R. 4, 12: Carneadi vis incredibilis illa dicendi et varietas perquam esset optanda nobis, Cic. de or ...
stomachor , ātus sum, āri, (stomachus) unmutig-, ärgerlich sein ... ... Cic. de or. 2, 267: quid stomachetur Mnesarchus, quid Antipater digladietur cum Carneade tot voluminibus? Cic. Acad. 1. fr. 1. – mit Abl ...