circumiaceo

[1159] circum-iaceo, ēre, rings herumliegen, I) eig.: passim, Cael. b. Quint. 4, 2, 123. – m. Dat., plena artis ornamenta capiti et collo circumiacent, Apul. de deo Socr. 23: omnia quae circumiacent oculis tuis, Augustin. serm. 72, 5. – II) übtr.: a) v. Ländern usw., Pisidia omnis et Chersonesus quaeque circumiacent Europae, Liv. 37, 54, 11: circumiacentes populi, die umherwohnenden V., Tac. ann. 2, 72. – b) (als rhetor. t. t.), circumiacentia, ium, n., die umstehenden Worte, Quint. 9, 4, 29.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 1159.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: