exsertē (exertē), Adv. (exsertus), kräftig, mutig, entschlossen, streng, clamitare, Apul. met. 1, 17: ad audendum exsertius consurgere, Amm. 16, 12, 46: alqd exs. defendere, Tert. adv. Val. 3: iubere, Tert. ad ...
1. contentē , Adv. m. Compar. u. Superl ... ... ad vesperum contentius ambulare, Cic.: cum (plaga) est missa contentius, Cic.: contentissime clamitare, Apul. flor. 9. p. 10, 3 Kr. – b) ...
excitātē , Adv. (excitatus), lebhaft, heftig, nur im Compar., mares (sardae) excitatius fulgent, Plin. 37, 106: exc. clamitare, laut aufschreien, Amm. 18, 8, 4: ad eos obruendos exc ...
conclāmito , āre (Intens. v. conclamo), heftig-, laut rufen, schreien, conclamitare (Infin. hist.) pater totā urbe, Plaut. merc. 47.
expūgnābilis , e (expugno), I) erstürmbar, bezwingbar, terrā ... ... exp. est (Laucadia), Liv. 33, 17, 8: miles cuncta virtute expugnabilia clamitare, Tac. ann. 12, 35: m. Dat. (für wen?), ...
... Ter.: ut Tiberium in Tiberim! (mit T. in den T.!) clamitarent, Suet. – m. Ang. wem? durch ... ... Ter.: eum modo consulem modo dictatorem, Ascon.: cum se tanti exitii reum clamitarət, sich laut die Schuld eines so großen Unglücks beimaß, ...