coacervatio

[1217] coacervātio, ōnis, f. (coacervo), die Aufhäufung, I) eig.: aliorum super alios ruentium, Sen. de vit. beat. 1, 3: minorum corpusculorum, Chalcid. Tim. 203: stratae viae, Isid. 15, 16, 7. – II) übtr.: actionum, Gaius dig. 2, 1, 11: doloris, Ambros. in Luc. 7, 133. – als rhet. t. t. die Aufhäufung (von Beweisen usw.), Cic. part. or. 122. Quint. 9, 3, 53 Sp. (Halm acervatio).

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 1217.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: