vocābulum , ī, n. (voco), die Benennung, Bezeichnung ... ... non habet, Cic.: rebus non commutatis immutaverunt vocabula, Cic.: nisi vocabulis uterentur nobis incognitis, usitatis sibi, Cic. – b) der jmdm. od. einer Sache ...
rēs , reī, f. (altind. ras, Gut, Besitz ... ... als causa), utrum rem an litem dici oporteret, Cic.: de rebus ab isto cognitis iudicatisque et de iudiciis datis, Cic. – G) res publica ...
vīrus , ī, n. (altind. višám, griech. ... ... a.: letale virus (in Pflanzen), Sulp. Sev.: virus (Gifttrank) cognitis ante venenis (Giftzutaten) rapidum, Tac. – bildl., illud malum ...
1. cōgnitus , a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (cognosco), bekannt, erkannt, dah ... ... quam mihi cognitius, Ov. met. 14, 15: tibi haec fuisse et esse cognitissima ait phaselus, Catull. 4, 14.
in-cōgnitus , a, um, I) nicht erkannt = A ... ... – neutr. subst., incognito assentiri, Cic.: u. Plur., incognita pro cognitis habere, Cic. – B) (als gerichtl. t. t.) ...