condoceo

[1429] con-doceo, (cuī), ctum, ēre, I) einüben, einexerzieren, abrichten, Mi. Fac modo, ut condocta tibi sint dicta ad hanc fallaciam. Co. Quin edepol condoctior sum quam tragoedi et comici, Plaut. Poen. 581. – II) mit unterrichten, Augustin. serm. 216, 1. – / Auct. b. Afr. 19, 4 jetzt constituerat.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 1429.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: