condolesco

[1429] con-dolēsco, doluī, ere (Inchoat. zu condoleo), I) schmerzhaft erregt werden, ein Schmerzgefühl bekommen, gew. im Perf. = schmerzhaft erregt sein, wehtun, ein Schmerzgefühl haben, a) v. Körpergliedern u. dgl., si pes condoluit, si dens, Cic.: si condoluit tentatum frigore corpus, Hor.: simulat subito condoluisse caput, Tibull.: ulcera ad levem tactum condolescunt, Sen. – m. Dat. (wem?), nam mihi de vento condoluit caput, Plaut.: latus ei dicenti condoluisse, Cic. – b) v. Pers., im Gemüte, naturā et condolescere et concupiscere, Cic.: quorum alter ne condoluisse quidem umquam videtur, Cic. – II) mit schmerzhaft bewegt werden, sich mit betrüben, animus condolescit misericordiā, wird gleichfalls vom Mitleid schmerzhaft ergriffen, Augustin. serm. 348, 3. – m. Dat. (mit wem?), corpori animus condolescit, Tert. de anim. 5.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 1429.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: