cōnfūsor , ōris, m. (confundo), einer, der verwirrt, Augustin. in psalm. 32. serm. 2, 5.
... .: omnes in oratione esse quasi permixtos et confusos pedes, Cic.: hoc decorum... totum illud quidem est cum virtute confusum ... ... üblen Sinne = (durch Verletzung usw.) entstellen, signo cerae nOn confuso, verschwommen, Plin.: confuderat oris exsanguis notas pallor, Curt.: si ...
dis-pōno , posuī, positum, ere, hier- und dahin ... ... gehörig ab-, einteilen, einrichten, regulieren, A) eig.: Homeri libros antea confusos, Cic.: tellurem quinque in partes, Tibull.: disposita congeries, Ov.: male dispositi ...
cōnfūsus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... , verstört, bestürzt, vultus, Liv. u. (Plur.) Ov.: ore confuso magnas perturbationis notas prae se ferens, Curt.: confusior facies, Tac.: pavor confusior ...
perturbātio , ōnis, f. (perturbo), die Verwirrung, ... ... magnā animi perturbatione, Cic.: perturbationes concitare, Cic.: in perturbationes incĭdere, Cic.: ore confuso magnae perturbationis (Bestürzung) notas prae se ferens, Curt.