conger u. gonger , grī, m. (γ ... ... 32, 148: Akk. congrum, Plaut. aul. 399. Ter. adelph. 377: vulg. cungrum ... ... grongo), Apic. 10, 453. – / Nomin. überall conger (gonger), gegen Charis. 24, 8 u. ...
... γ) verdauen, ventris quoque officio parva et congesta reddente, Cael. Aur. chron. 5, 10, 113. II) ... ... übtr.: a) im allg., zusammenhäufen, si omnia simul congesserit, Brut. in Cic. ep. ad Brut. 1, 16, ...
... aquae converruntur et ibi inter se congruunt et unā confunduntur, Vitr.: Zenon congruere iudicat stellas et radios ... ... discrepare, repugnare): res prout congruunt aut repugnant, Quint.: congruere artes honestas, Tac.: sensus nostri ut ... ... , moribus, armorum genere, institutis ante omnia militaribus congruentes, Liv.: omnes congruunt, Ter.: de re ...
... nexu, Prud. c. Symm. 2, 635: apud flumen Granicum congreges locant castra, Auct. itin. Alex. 8 ... ... – c) beteiligt bei etw., m. Dat., nullis comissationibus congreges, Tert. de paenit. 11. – / Nom. congrex nur ...
... im Passiv = völlig gefrieren, congelatur oleum, Col.: mare congelatum, das Eismeer, Varr.: congelati gutta nasi, Mart. – B) ... ... .: u. refl., ubi se congelaverit adeps, sich verdickt hat, geronnen ist, Scrib. 271. ...
con-gemo , gemuī, ere, I) intr. laut aufseufzen, ... ... Vulg. Ierem. 22, 23. – poet. v. gefällten Baum, supremum congemuit, Verg. Aen. 2, 631. – II) tr. heftig beseufzen, ...
congius , ī, m. (κόγκη, Muschel, Hohlmaß), ein römisches Hohlmaß für flüssige Dinge, sechs sextarii (3 1 / 4 1) fassend, Cato, Liv. u.a.
congruē , Adv. (congruus), übereinstimmend, angemessen, Porph. Hor. ep. 2, 2, 192. Paul. sent. 2, 3, 1. Cod. Theod. 1, 2, 4. Mart. Cap. 6. § 601. Symm. ep. 10, ...
Congrio , ōnis, m. (Γογγρίων v. γόγγρος, Meeraal), Name eines Koches, Plaut. aul. 280 sqq.
congȳro , āvi, āre (con u. gyrus), einen Kreis bilden um jmd., congyraverunt (circa) eam, Vulg. Iudith 13, 16.
congrus , ī, m., s. conger.
... examina non fingendorum favorum causā congregantur, Cic.: ciconiae abiturae congregantur in certo loco, Plin. – β ... ... unum locum congregari, Liv.: congregari undique ad Tatium, Liv.: congregari circa Agamemnonem, Auson. perioch. ... ... cernebat, Liv.: cuncti ad portam congregantur, Iustin.: rursus in urbe congregari, Tac.: congregari inter se ...
... solida et globosa et undique ipsa in sese nutibus suis conglobata, Cic.: conglobatus homo in semet, Plin.: ... ... promiscua multitudo, Tac. – conglobata inter se pars contionis, Tac.: conglobatae beluae (Elefanten), Liv.: multitudo in unum metu conglobata, Liv.: pulsi et fugā conglobati, Liv.: ducentos equites circa se ...
congruus , a, um (congruo), a) übereinstimmend, im ... ... pl. subst., qui congrua mundo iudicat, Claud. laud. Stil. 1, 89: a quibus cum audiret aetati congrua, Lampr. Heliog. 11, 5: polliciti victui congrua militibus ...
congerro , ōnis, m. (zu. gerro, Maulaffe u. gerrae, ... ... / Fulg. serm. antiqu. 49. p. 124, 6 H. congerrones falsch (nach Gloss. V, 566, 11) = Diebe.
congestē , Adv. (congestus), gedrängt, Capit. Antonin. Pius 19. § 12. Schol. Bob. Cic. Flacc. 5, 2. 137, 1 B.
2. con-gener , ī, m. = σύγγαμβρος (Gloss.), der Miteidam, Symm. ep. 8, 40 (al. generi).
congerra (concerra, concera), ae, m. = congerro, Lucil. fr. inc. 177 bei Fest. p. 363, 22 (L. Müller concerae); vgl. Fest. p. 297 (b), 29.
Congedus , ī, m., Nebenfluß des Iberus (j. Ebro) im tarrakon. Hispanien, j. Codes, Mart. 1, 49, 9.
con-gesto , āre, zusammentragen, -scharren, Augustin. de peccat. merit. 1, 28. Commodian. instr. 2, 22, 15.
Buchempfehlung
Aristophanes hielt die Wolken für sein gelungenstes Werk und war entsprechend enttäuscht als sie bei den Dionysien des Jahres 423 v. Chr. nur den dritten Platz belegten. Ein Spottstück auf das damals neumodische, vermeintliche Wissen derer, die »die schlechtere Sache zur besseren« machen.
68 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Michael Holzinger hat für diese preiswerte Leseausgabe elf der schönsten romantischen Erzählungen ausgewählt.
442 Seiten, 16.80 Euro