cōnsecrātio , ōnis, f. (consecro), die Heiligmachung, I) ... ... . 9, 1. – II) die Heiligung, Vergötterung, Konsekration, falsae consecrationes, Lact. 1, 20, 24. – insbes., die Vergötterung ...
obtēstātio , ōnis, f. (obtestor), die Beschwörung, ... ... Namens (vgl. Donat. Ter. Andr. 3, 3, 8), obtestatio et consecratio legis, Cic.: tua obt. tibicinis, Cic.: obtestationem componere, Beschwörungsformel, ...
... referre auctores, Liv.: honos hominis deorum religione consecratus, Cic.: marito consecratissimo, Corp. inscr. Lat. 6, 3331. – besonders von der ... ... c. Claudium, Suet.: defunctam (matrem) prohibuit consecrari, Suet.: consecrati principes, Suet. – b) übtr.: ...
ad-dīco , dīxī, dictum, ere, zusagen, zusprechen, zuerkennen ... ... , Liv. (dah. bildl., qui certis quibusdam destinatisque sententiis quasi addicti et consecrati sunt, an gewisse Ansichten wie durch einen Richterspruch od. eine religiöse Verpflichtung ...
cōn-spicor , ātus sum, ārī (1. conspicio), I) v ... ... bl. Abl. (wo?), multis in civitatibus harum rerum exstructos tumulos locis consecratis conspicari licet, Caes.: c. alqm in via, Plaut.: c. alqm in ...