triumvirātus , ūs, m. (triumvir), das Amt eines Triumvirn, nocturnus, Liv.: coloniae deducendae, Liv.: rei publicae constituendae, Suet.: triumviratus legendi senatus et alter recognoscendi turmas equitum, Suet.: so ...
triumvirālis , e, zu den triumviri gehörig, von ... ... , Tac. ann. 5, 9: proscriptio, von den triumviri rei publicae constituendae, Sen. de ben. 2, 11, 1. Lact. 2, 4, ...
triumvir , virī, m. (tres n. vir), der ... ... . damn. 6 (wo Singul.). – VIII) triumviri (tresviri) rei publicae constituendae, die zur Beruhigung des Staates vereinigten Antonius, Lepidus u. Oktavianus, Liv ...
sapientia , ae, f. (sapiens), I) die Weisheit ... ... m. obj. Genet., ceterarum rerum, in den übrigen Dingen, Cic.: constituendae civitatis, Cic. – Plur., virtutes ebullire et sapientias, mit allerlei ...