... . ep. 7, 11, 2: cum consuleretur plurimum, Cic.: ii, qui consuluntur, die Rechtsgelehrten, Cic. – ... ... ohne Ang. wen?) id possetne fieri, consuluit, Cic.: cum consuleret, quam cito HS sescenties impleturus esset, invenisse se exta duplicia, Plin. ...
1. nītor , nīsus u. nīxus sum, nītī (statt ... ... castra fierent, Nep.: alii singulos ex senatu ambiundo nitebantur, ne gravius in eum consuleretur, Sall. – c) m. folg. Acc. u. Infin. ...
1. quiēs , ētis, f., die Ruhe, ... ... der Friede, qu. diuturna, Sall.: ingrata qu. genti, Tac.: consuleret quieti urbis, Tac. – b) das ruhige Verhalten in ...
eximius , a, um (eximo), I) ausgenommen, tu ... ... 66. – m. folg. indir. Fragesatz, te illi unum eximium, cui consuleret, fuisse, Cic. div. in Caecil. 52. – II) ausnehmend, ...
fēriātus , a, um, PAdi. (v. ferior), ... ... u. Konj., nec in carcere feriatus erat, quo minus de rebus incertis consuleretur, Ambros. de off. 2, 10, 54. – b) übtr., ...
impulsor , ōris, m. (impello), der Antreiber, Anreger, Veranlasser, profectionis meae, zu usw., Cic.: me impulsore, auf meinen Antrieb, ... ... Chresto, Suet.: Caesare impulsore atque auctore, Cic.: ne pravis impulsoribus paci belloque male consuleret, Tac.