continor

[1619] continor (-uor), ātus sum, ārī (contus), 1) eig. mit dem contus werfen, Itin. Alex. 6. p. 4, 6 Volckm. – 2) übtr., jmd. treffen, antreffen, alqm od. alqd, Sisenn. 4. fr. 125 (bei Non. 93, 32). Apul. met. 1, 24; 5, 31; 6, 18; 11, 22. Eumen. pan. Const. 8, 5. Symm. epist. 1, 53; 4, 44.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 1619.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: