continuātio , ōnis, f. (continuo), I) aktiv = ... ... der Worte, quasi nodi continuationis, Cic.: non est enim in verbo modus hic, sed in oratione, id est in continuatione verborum, Cic. – dah. die fortlaufende Periode ...
continuātim , Adv. (2. continuo), sogleich darauf, Augustin. de doctr. Chr. 4, 7, 20 u.a. Charis. 209, 5. Serg. in Donat. 560, 10.
continuātīvus , a, um (continuare), zur Verbindung od. Fortsetzung dienend, coniunctiones, Prisc. 16, 2.
sub-continuātio , ōnis, f., die unmittelbare Fortsetzung, Prisc. 16, 3.
subcontinuātivus , a, um (subcontinuatio), unmittelbar fortgesetzt, Prisc. 16, 3 u. 4.
1. stāgno , āvī, ātum, āre (stagnum), I) intr.: ... ... .: aquae stagnantes, Plin.: aquae late stagnantes, Curt.: Ganges stagnat, Curt.: Nilus continuatis aquis in faciem lati ac turbidi maris stagnat, Sen.: stagnans flumine Nilus, ...
fatīgātio , ōnis, f. (fatigo), I) die Ermüdung ... ... . Tac.: animi, Cels.: cum fatigatione equorum atque hominum, Liv.: omnes fatigatione continuati laboris affecti, Curt.: fatigatio corpora afficit (greift an), Quint.: bilem ...
perpolītē , Adv. (perpolitus, Partiz. v. perpolio), gehörig gefeilt, ut (continuationes) perfecte et perpolitissime possint esse absolutae, um ihnen ihre vollendete Feile zu geben, Cornif. rhet. 4, 44.
accelerātio , ōnis, f. (accelero), die Beschleunigung, continuatio est orationis enuntiandae acceleratio clamosa, Cornif. rhet. 3, 23: acceleratio regni caelestis, Hilar. in psalm. 119, 18.
... .: tribunalia continuata, Cic.: tauri solent diversi assistere clunibus continuati, mit den Lenden sich dicht aneinander stellend, ... ... ενδελέχεια), Cic.: rerum gestarum gloria continuata, Cic.: labor continuatus, Curt.: continuatissimae curae, die ununterbrochensten, Sidon. epist. 8, 3, 4: tempora miseriis continuatissima, Oros, 2, 3, 4. – m. Acc. od ...
nōdus , ī, m. (necto), der Knoten, ... ... amabilissimus nodus (Band) amicitiae, Cic.: his igitur versibus quasi nodi apparent continuationis, quos in ambitu coniungimus, an diesen vier Versstellen stellen sich gleichsam die ...
fovea , ae, f. (verwandt mit fundo), die ... ... decĭdere, Plaut.: alqm foveā decipere, Plaut.: in quam foveam luxus et superbiae successuum continuatione pervenit, Macr.: irrefutata haec tamquam foveam praetergressa est, Lact. – b) ...
vacuus , a, um, leer, ledig, entblößt, frei, ... ... .: aliquam partem aedium vacuam facere (räumen), quo Hispala immigraret, Liv.: prope continuatis funeribus domos vacuas novo matrimonio facere, Liv. (vgl. vacuefacio). – ...
re-laxo , āvī, ātum, āre, wieder weit machen, ... ... , aufheitern, Petron.: u. so bl. tristem vultum, Sen. – continuationem verborum modo relaxet, nur in der Anstrengung durch lange Perioden lasse er nach ...
cō-necto (in den besten Handschriften u. neueren Ausgaben statt ... ... – übtr., nam illud non est in uno verbo translato, sed ex pluribus continuatis conectitur, Cic. de or. 3, 166.
efficāx , ācis, Adi. m. Compar. u. Superl ... ... sit, multoque efficacissimum eius, quae geminos mares, Plin.: in quibus (rebus) peragendis continuatio ipsa efficacissima esset, Liv. – m. folg. Infin., nardi parvus ...
ex-tundo , tudī, ere, I) herausschlagen, A) ... ... 8, 665 sqq. – 2) übtr., a) herausbilden, alios continuatio extundit (vom Bildhauer hergenommen, der durch unzählige Schläge aus dem rohen Marmor ...
2. dis-sero , seruī, sertum, ere, auseinander reihen ... ... supremo vitae die de immortalitate animorum disseruisset, Cic.: per conciliabula et coetus seditiosa de continuatione tributorum etc., aufrührerische Reden führen, Tac.: quae saepissime inter me et ...
variātio , ōnis, f. (vario), die Verschiedenheit, Veränderung ... ... . 17, 155: variatio vel cum detrimento aliquo gratior est in oratione quam recta continuatio, Fronto laud. fum. p. 212, 27 N. – dah. ...
ad-haerēsco , haesī, ere, hängen-, kleben-, stecken bleiben, ... ... stocken, v. Redner u.v. der Rede, Hortensius in celeritate et continuatione verborum adhaerescens, Cic. Brut. 320: oratio ita libere fluebat, ut nusquam ...
Buchempfehlung
Nach Caesars Ermordung macht Cleopatra Marcus Antonius zur ihrem Geliebten um ihre Macht im Ptolemäerreichs zu erhalten. Als der jedoch die Seeschlacht bei Actium verliert und die römischen Truppen des Octavius unaufhaltsam vordrängen verleitet sie Antonius zum Selbstmord.
212 Seiten, 10.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro