ōro , āvī, ātum, āre (ōs, oris), sich ... ... , quoquo modo fugerem, Plin. ep.: orant, suppliciis suis potius saturaret se quam contumeliis, Iustin.: oro quaesoque, non obirascaris mihi, Claud. Mam. – teils ...
parco , pepercī ( seltener parsī), parsum, ere (parcus), I ... ... (u. so Apul. met. 1, 2): et ne hic quidem contumeliis in eos dicendis parcitis, Liv. 26, 31, 5 (u. so ...
onero , āvī, ātum, āre (onus), I) beladen, ... ... – b) überhäufen, überschütten, α) im üblen Sinne, alqm contumeliis, Cic.: pugnis, Plaut.: iniuriā, Ter. – β) im guten Sinne ...
ē-lūdo , lūsī, lūsum, ere, I) v. intr. ... ... sein Mütchen kühlen, alqm, Cic., Caes. u.a.: alqm omnibus contumeliis, Liv.: artem, Liv.: paucitatem hostium, Liv.: u. übh. jmd. ...
in-undo , āvī, ātum, āre, I) tr. überschwemmen ... ... inundavere pectus lacrimae dolore paratae, Petron.: si influat ille convicium et inundet aures meas contumeliis, Ambros. de off. 1, 48, 234: mens ingenti flumine litterarum inundata ...
īn-fluo , flūxī, flūxum, ere, I) hinein - ... ... einfließen lassen, übtr., si influat ille convicium et inundet aures meas contumeliis, Ambros. de off. 1, 48, 234.
saturo , āvī, ātum, āre (satur), sättigen, I ... ... , Cic.: homines saturati honoribus, Cic.: orant, suppliciis suis potius saturaret se quam contumeliis, Iustin. – 2) jmd. einer Sache satt-, überdrüssig machen, ...
con-cito , āvī, ātum, āre (Frequ. v. concieo ... ... nuntio milites, Curt.: aliquando frangi aspectu pignorum suorum, saepius concitari, Tac.: iniuriis contumeliisque concitatus, Sall.: concitatus irā Poenus, Liv. – c. animum in iram, ...
occlūdo , clūsī, clūsum, ere (ob u. claudo), ... ... – übtr., linguam, Einhalt tun, Plaut.: dum eius lubido occlusa est contumeliis, seinem Gelüste der Weg versperrt ist (sein G. gehemmt ist), Ter ...
obnoxius , a, um (ob u. noxa), irgend etw ... ... .: bello, Ov.: periculo, Phaedr. (vgl. vides, quot periculis, quot contumeliis, quot ludibriis simus obnoxii, Plin. ep.): corpora morbis obnoxia, Tac.: mespila ...
ex-acerbo , āvī, ātum, āre, I) jmd. bitter-, ... ... 2. – b) insbes., zum Zorn usw. erbittern, aufbringen, contumeliis hostes, Liv.: eo nomine omnes, Suet.: ut recenti aliquā irā exacerbarentur animi ...
inquiēto , āvī, ātum, āre (inquietus), beunruhigen, nicht zur Ruhe kommen lassen, behelligen, omne quod circumfluit mare, Sen. rhet.: convivas ... ... querulis inquietor, Plin. ep.: huius nos nimius amor timoribus inquietat, sollicitudinibus onerat, contumeliis obicit, Sen.
... – offendet te dicax contumeliā, Tac.: offerre os contumeliis, Tac.: onerare alqm contumeliis od. omnibus contumeliis, Metell. ( in Cic. ep.) ... ... . Cic. – parcere nullis verborum contumeliis de viro ad fratrem, Liv.: pati contumelias, Brut. in ...