contus

[1648] contus, ī, m. (κοντός), I) die Stange, a) als Schiffsgerät, bes. zum Fortstoßen kleinerer Fahrzeuge, die Ruderstange (versch. von remus, das Ruder), conti bini a prora prominentes, Liv.: acutā cuspide contos expediunt, Verg.: quosdam contis remisque detrusit in mare, Suet.: Clitumnus fons aegerrime contis remisque superatur adversus, Plin. ep. – Sprichw., non contis et remulco (rymulco) ferri, ut aiunt, sed velificatione plenā, Amm. 18, 5, 6. – b) als Waffe, der lange Wurfspieß, die Pike, praefixa contis capita, Tac.:[1648] lanceis contisque pugnare, Flor.: conto percuti, Aur. Vict. – II) übtr., das männliche Glied, pedalis, Auct. Priap. 10, 3.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 1648-1649.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika