tricorius = servus qui tres corios vapulando consumpsit, Lucil. 669.
dūricorius , a, um (durus u. corium), harthäutig, Cloat. bei Macr. sat. 2, 16, 1.
tēsticorius , a, um (testa u. corium), eine Schale als Haut habend, ostrea, Eustath. hexaëm. 7, 3.
indecōrē , Adv. (indecorus), a) übel lassend, unschön, häßlich, prominere, Cels.: insignia proicere, Curt. – Compar., sententiae non indecorius cinctae, Fronto ad Ant. imp. 1, 2. p. 96, 21 ...
corium , iī, n. (κόριον), ... ... coriis luti loricare (v. einem Wassertiere), Plin. – / Nbf. corius , iī, m., Plaut. fr. bei Paul. ex Fest. 60 ...
decōrus , a, um (decor) = ευπρεπής, I) geziemend ... ... zB. decorum erat tum ipsis capessere pugnam ducibus, Liv.: Compar., id agebat decorius militi, quam si deflueret (coma), Auct. itin. Alex. 6 (13). ...