1. metus , ūs, m., die Furcht, Besorgnis, ... ... ., Liv.: miserrimum genus morbi, in quo simul aeger et siti et aquae metu cruciatur, Cels.: deicere metum Siciliae damnatione eius, Cic.: defendere provinciam non modo a ...
crucio , āvī, ātum, āre (crux), I) urspr. ... ... Ter.: quod (in betreff dessen, was) male feci, crucior, Plaut.: cruciatur cor mi (mihi), Plaut.: m. folg. Acc. u. ...
percipio , cēpī, ceptum, ere (per u. capio), I ... ... usw., Nep.: quod enim ipse celeriter adripuit, id cum tarde percipi videt, discruciatur, Cic.: dah. nomen perceptum usu a nostris, bekannt, geläufig den ...
il-luviēs , ēī, f. (in u. lavo), I ... ... C) der gleichs. angeschwemmte Schmutz, Unflat, 1) eig.: hic cruciatur fame, frigore, illuvie, Lucil. 599 sq.: morbo illuvieque peresus, Verg.: ...
sollicitus , a, um (sollus [= totus] u. cio), ... ... , 6. – mit folg. ne u. Konj., quae (mater) cruciatur et sollicita est, ne eundem paulo post spoliatum omni dignitate conspiciat, Cic. ...