Culminea od. Culminia , s. Colminiāna.
dē-nato , āre, herabschwimmen, einherschwimmen, Tusco alveo, ... ... 28: übtr., herabfließen, v. Wasser, denatat ab illo (culmine), Augustin. in psalm. 141, 5 extr.: de tumoribus collis, Augustin. ...
ruo , ruī, rutum, aber Partic. Fut. ruitūrus, ere ... ... tecta, Lucr.: murus latius, quam caederetur, ruebat, Liv. – ruit alta a culmine Troia, Verg. – neve ruant caeli tonitralia templa superne, Lucr.: so ...
... ex muris in praeceps, Curt.: se e culmine turris, Ov.: tela, Lucr. u. Ov.: tela manu, ... ... – c) herab-, hinabstürzen, in profundum, Cic.: se e culmine turris, Ov. – d) wegwerfen, von sich werfen, ...
dē-icio , iēci, iectum, ere (de u. iacio), ... ... 8, 27 (u. dazu Korte): noch im Bilde, ex alto deiectus culmine regni, Sil. 17, 143. – ebenso ein Land von der ...
sterno , strāvī, strātum, ere (zu Wz. *ster-, ... ... legen machen, beruhigen, Hor. – moenia, Ov.: ariete muros, Liv.: a culmine Troiam, Verg.: stabula dentibus, vom Elefanten, Plin. – β) ...
as-sīdo (ad-sīdo), sēdi, sessum, ere, sich ... ... sella apud magistrum, Plaut.: in toro, Suet.: in loco inquinato, Varr.: in culmine domus, Suet.: super aspidem, Cic.: humi, Suet.: propter Tuberonem, Cic.: ...
1. dē-cutio , cussī, cussum, ere (de u. ... ... im Passiv mit Abl. wodurch? in aede Concordiae Victoria, quae in culmine erat, fulmine icta decussaque, Liv.: murus turresque quaedam Cumis non ictae modo ...
resilio , siluī, sultum, īre (re u. salio), I ... ... Ov.: v. Lebl., zurückspringen, zurückprallen, abprallen, resilit grando a culmine tecti, Ov.: ab ictu resilit ignis, Plin.: vox resiliens, Vitr.: ...
Dē-litēsco (in den besten Hdschrn. dēlitīsco), tuī, ere ... ... Seitenwand) templi prope angulum obscurum, Liv.: militari sub galea, Arnob.: proprii sub culmine tecti, Ven. Fort.: animalia sub terra delitescentia, Isid.: delituisse inter vepres ...