... an cuncter et tergiverser? Cic.: tantum non cessandum nec cunctandum, Liv.: quid cunctaris? quid cessas? nisi occupas (diem), fugit, Sen.: cur ego cunctor? ... ... . 72. Apul. de deo Socr. 2. – Parag. Infin. cunctarier, Lucr. 3, 67.
cesso , āvī, ātum, āre (Frequ. v. cedo), ... ... nicht recht?) Hor.: quid cessarent, Liv., quid cessarent tergiversarenturque, Liv.: quid cunctaris? quid cessas? nisi occupas (diem), fugit, Sen. – m. Ang ...
utrum , Adv. (uter), auch verstärkt durch ne u. ... ... , anne simulent, tu intelleges, Cic.: quaerendum utrum una... anne plures, Cic.: percunctarier, utrum aurum reddat, anne eat secum simul, Plaut. – γ) m ...
cōnor , ātus sum, ārī, I) den Ansatz-, den ... ... , sich unterfangen]; Ggstz. bald cogitare, bald efficere, perficere, bald cunctari), α) absol.: ut conare, Plaut.: qui, cum cogitasset, facere ...
obvius , a, um (ob u. via), begegnend, ... ... Begegnende, libellus ab obvio quodam porrectus, Suet.: oft Plur., obvios percunctari, Cic.: obvios non videre, Quint.: passim obvii (wer in den Weg ...
praeter ( zu prae), I) Adv., eig. vor etwas ... ... .: ut praeter se denos adducerent, Caes.: Romanos praeter insitam industriam animis fortuna quoque cunctari prohibebat, Liv.: Carmani praeter capita toto corpore hirsuti, Mela.
mussito , āre (Intens. v. musso), I) in ... ... Sprache herauswollen, hinter dem Berge halten, sich bedenken, nec cunctari aut mussitare potuit, quin consilium omne nudaret, Pacat. pan. 43, 5. ...
prō-curro , currī u. cucurrī, cursum, ere, ... ... c) prägn., den anderen vorlaufen, vorrennen, vorauslaufen (Ggstz. cunctari, zurückbleiben), v. Tieren, s. Colum. 6, 2, 9; ...