cuncticinus

[1806] cūncticinus, a, um (cunctus u. cano), ganz tönend, voluptas, Mart. Cap. 9. § 905.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 1806.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: