decuriōnātus , ūs, m. (2. decurio), die Dekurionenwürde, a) als milit. t. t., bei der ... ... , honorarium decurionatus, Traian. in Plin. ep.: commoda decurionatus, Fronto: decurionatum alci expedire (verschaffen), Mart.
Wörterbucheintrag Latein-Deutsch zu »decurionatus«. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 1932.