invocātor , ōris, m. (invoco), der Anrufer, daemonum, Cod. Theod. 9, 16, 5.
lūdificātio , ōnis, f. (ludifico), das Zumbestenhaben, Foppen ... ... , ludificatione, calumniā senatus auctoritas impediretur, Cic.: Plur., ludificationes (Vorspiegelungen) daemonum, Augustin. de civ. dei 7, 35 in.
oppūgnātrīx , trīcis, f. (Femin. zu oppugnator), die Angreiferin, Bekämpferin, daemonum, Augustin. serm. 30 (?).
autumo , āvī, ātum, āre (eig. aitumo v. ... ... . 7 (Pittac.), 7. Arnob. 5, 30 extr.: ex hac igitur sublimiore daemonum copia Plato autumat m. folg. Acc. u. Infin., Apul. ...
aspīrātio , ōnis, f. (aspiro), das Anwehen, Anhauchen ... ... 3, 21, 2: asp. caelestis, Cassiod. var. 11, 2 extr.: daemonum aspiratio u. aspirationes, Tert. apol. 22. Lact. 2, 14, ...
īnstīnctus , ūs, m. (instinguo), die Anreizung, Eingebung ... ... einem Munde strömend, Tac. ann. 14, 16: instinctu Musarum, Lact.: instinctibus daemonum, Lact. 4, 30, 1: sequi classici vocantis instinctum, Ps. Quint. ...