cōnflīctātio , ōnis, f. (conflicto), I) das Zusammenschlagen, A) im allg.: conflictationibus debilitari, Apul. apol. 43. – B) insbes.: 1) der Streit, Kampf um einen Platz im Theater, Quint. ...
... ; victi debilitantur animosque demittunt, Cic.: nonne, si prima quaeque improbari putas, debilitaris et concĭdis? Plin. ep.: amicitia debilitari animos aut cadere non patitur, Cic.: hunc cum ... ... fractum ac debilitatum metu videre, Cic.: viri non est debilitari dolore, frangi, succumbere, Cic.: cum eo ...
cado , cecidī, cāsūrus, ere (altind. çad-, Perf. ... ... ββ) durch Abnahme des moral. Haltes, sinken, entsinken, nec debilitari animos aut cadere patitur (amicitia), Cic.: castris amissis od. alienis cladibus ...
1. metus , ūs, m., die Furcht, Besorgnis, ... ... Ov.: fingere sibi metum, Liv., sibi inanes metus, Plin. ep.: frangi ac debilitari metu, Cic.: vanos res ista habet (verursacht) metus, Ov.: ego ...
molestia , ae, f. (molestus), die Beschwerde, ... ... omnes extenuat et diluit (schwächt u. entkräftet), Cic.: nostros animos frangi et debilitari molestiā non oportet, Cic.: habere nihil molestiarum, Cic.: habeo etiam illam molestiam ...
succumbo , cubuī, cubitum, ere, (sub u. *cumbo, ... ... animo, den Mut sinken lassen, Cic. – absol., non esse viri debilitari, dolore frangi, succumbere, Cic.: hāc ille perculsus plagā non succubuit, Nep. ...