... viator, Mart.: medicus si deficere aegrum non intellegit, Sen.: deficiebat elephantus, Curt.: equus deficiens procubuit, Curt.: malle eum deficere quam desinere, daß ihm eher der Atem als die Rede ausgehe, ... ... wodurch? womit? et simul lassitudine et procedente iam die fame etiam deficere, Liv.: quod multi Gallicis tot bellis defecerant, schwach, invalid ...
puto , āvī, ātum, āre (putus), I) putzen, ... ... . u. Infin.: nullos esse omnino (deos) p., Cic.: puta hoc deficere, Iuven.: noli putare me maluisse etc., Cic.: ut ab iis amari me ...
1. lūna , ae, f. (aus *lucna zu ... ... .: so luna interpositu interiectuque terrae repente deficit, Cic.: sol lunae oppositu solet deficere, Cic.: lunae species ac forma mutatur tum crescendo tum defectibus in initium recurrendo ...
ratio , ōnis, f. (reor, ratus), das Abrechnen, Berechnen ... ... obj.: erat enim tunc haec nova et ignota r. solem lunae oppositum solere deficere, Cic.: animum conferre in istam rationem, Cic.: sine ulla arte aut ratione ...
1. fidēs , eī, f. (fīdo), das Vertrauen ... ... fidesque, Plaut. u. Sall.: ubi res eos iam pridem, fides nuper deficere coepit, Cic.: homo sine re, sine fide, sine spe, Cic. ...
2. cultus , ūs, m. (colo), die Pflege ... ... a cultu deorum avocare, Val. Max.: institutum deorum cultum omittere, Val. Max.: deficere a cultu idolorum, Lact.: cultui Christiano adhaerere, Amm.: primus est deorum cultus ...
īdōlon u. - um , ī, n. (εἴ ... ... cultrix, Eccl.: idola colere Augustin. de doctr. Chr. 4, 7, 17: deficere a cultu idolorum et ad religionem novam damnatā vetustate transire, Lact. de mort ...
cōnsulo , suluī, sultum, ere (vgl. cōnsul, cōnsilium), ... ... longe, ne etc., Verg. Aen. 9, 322: u. so ne deficerent, consulendum esse, Cels. 3, 4. p. 80, 13 D. – ...
2. concido , cidī, ere (con u. cado), ... ... allen Halt verlieren, ne unā plagā acceptā patres conscripti conciderent, ne deficerent, Cic.: hostes concidunt animis, Hirt. b.G. – allato nuntio de ...
prōficio , fēcī, fectum, ere (pro u. facio), ... ... , 81. – β) v. Kindern, wohl gedeihen (Ggstz. deficere), Augustin. in psalm. 38, 19. – 2) von Lebl.: ...
fatīgātio , ōnis, f. (fatigo), I) die Ermüdung ... ... .: bilem maxime movet (nimmt in Anspruch) fatigatio, Sen.: dolore et fatigatione deficere (nicht weiter reden können), Quint.: fatigationem vitare, Cels.: Plur., ...
2. oppositus , im Sing. nur Abl. ū, m. ... ... gelegtsein, das Entgegenstehen, Vorstehen, Vorliegen, solem lunae oppositu solere deficere, Cic. de rep. 1, 25: u. so Plin. 2, ...
prae-fēstīno , āre, I) zu sehr mit etw ... ... : praeloqui, voreilig das Wort nehmen, Plaut. rud. 119: se, ne deficere praefestinarent, effecisse, Liv. 23, 14, 11. – II) an einem ...