2. dēiectus , ūs, m. (deicio), das ... ... met. 1, 570): Plur., deiectus fluminum, Sen. ad Marc. 18, 4. – übtr., ... ... Kante, Facette, Plin.: Plur., is collis ex utraque parte lateris deiectus habebat, Caes. – ohne Genet., ...
1. dēiectus , a, um, PAdi. (v. deicio), I) gesenkt, ... ... . 1, 6 extr. – b) niedergeschlagen, verzagt, mutlos, haud deiectus, Verg. Aen. 10, 858. Stat. Theb. 3, 315: deiecti ...
in-dēiectus , a, um (in u. deicio), nicht herabgeworfen, domus tanto indeiecta malo, nicht zu Boden geworfen durch usw., Ov. met. 1, 289.
dēiectē , Adv. (deiectus), niedrig, deiectius, Tert. adv. Marc. 2, 27 extr.
unde , Adv. (urspr. cunde), von wo her, ... ... unde venis et quo tendis? Hor.: unde venis et quo vadis? Itala: unde deiectus est Cinna? unde qui cum Graccho fuerunt? Cic.: qui genus? unde domo ...
... (vgl. ipse equo vulnerato deiectus, abgeworfen, Caes.): ab equo deiectus, Firm.: lecto graviter deici ... ... oculi, Quint. u.a.: deiecti in terram militum vultus, Tac.: deiectus in humum vultus, Ov.: poet. m. griech. Acc., deiectus oculos, Verg., od. vultum, Stat ...
inter-dīco , dīxī, dictum, ere, I) untersagen, verbieten ... ... 22: m. folg. ut u. Konj., praetor interdixit, ut unde deiectus esset eo restitueretur, Cic. Caecin. 80. – b) übtr., bei ...